Zigzaggen in Zeebrugge: een nieuwe stroomatlas

"Een stroomatlas is een boek met kaarten waar je op verschillende momenten van de getijdencyclus (die 12 uur en 25 minuten duurt) een beeld krijgt van de richting en de sterkte van de stroming” legt collega Yves Plancke uit. Hij verdeelt zijn tijd tussen Port of Antwerp-Bruges en het Waterbouwkundig Laboratorium en is dus de geknipte persoon om ons meer te vertellen over dit project. “Al die kaarten maken we drie keer. Een keer voor springtij (wanneer het verschil tussen hoog- en laagwater het grootst is en de stroming het sterkst), tijdens gemiddeld tij en tijdens doodtij (wanneer het getijverschil het kleinst is).”

De stromingen in de Schelde en rond de strekdammen van Zeebrugge variëren sterk afhankelijk van de getijden. Die vormen een uitdaging voor de scheepvaart. Vaarweggebruikers (vooral loodsen en kapiteins) raadplegen de stroomatlas dus om te weten in welke stromingen ze terechtkomen en hoe ze veilig hun route varen. “In Zeebrugge is dat extra belangrijk omdat de dwarsstroming voor de ingang van de strekdammen soms te sterk is om binnen te varen” weet Yves.

“Een van de eerste dingen die we met onze collega’s uit Zeebrugge bespraken na de fusie was het maken van een nieuwe stroomatlas” vertelt Yves. De vorige versie dateert uit 2011 en is aan een update toe. “Zo kunnen we nagaan of de stromingen veranderd zijn en of de opgelegde stroomvensters nog kloppen.”

In Zeebrugge mogen bepaalde grote schepen rond hoogtij de haven niet binnenvaren omdat de dwarsstroming dan te sterk is. “Onze focus ligt vooral op het maken van een nieuwe stroomatlas om de vaarweggebruikers te faciliteren. Maar daarna onderzoeken we hoe we de stroomvensters kunnen optimaliseren. Onderzoek van het Waterbouwkundig Laboratorium geeft aan dat het venster bij doodtij waarschijnlijk ingekort kan worden. Zo zouden schepen dus over een groter deel van de getijdencyclus kunnen op- en afvaren.”